طرح حمایت از حقوق کاربران یا همان طرح صیانت از فضای مجازی چیست؟

این روزها بحث در مورد طرح صیانت یا طرح حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی بسیار داغ است. این طرح که در حال حاضر در مجلس در حال بررسی است، مخالفان بسیاری پیدا کرده و کاربران نگران‌اند که با تصویب این طرح، همین دسترسی نیم‌بندشان به اینترنت جهانی نیز قطع شود. از طرف مقابل، موافقان این طرح اعلام کرده‌اند که این قانون به دنبال محدودسازی اینترنت نیست و برای حفاظت از اطلاعات خود کاربران است.

در مورد این طرح حرف‌های ضد و نقیض زیادی مطرح می‌شود. به گونه‌ای که بسیاری از کاربران اینترنت را سر در گم کرده. به همین خاطر تصمیم گرفتیم تا در این مقاله به طرح صیانت و حواشی آن بپردازیم و به صورت دقیق بررسی کنیم که با اجرای این طرح چه اتفاقاتی می‌افتد و طراحان آن چه در سر دارند.

آشنایی با طرح

پیش از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، زمزمه‌هایی مطرح بود که نمایندگان مجلس، طرح جدیدی را برای ساماندهی یا مسدودسازی پیام‌رسان‌های خارجی آماده کردند. این زمزمه‌ها با تایید و تکذیب‌های فراوانی همراه شد.

نهایتاً اوایل تیر ماه ۱۴۰۰، طرح صیانت از کاربران در فضای مجازی در دستور کار مجلس قرار گرفت. هدف آن نیز ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی و رفع خلاهای قانونی در حقوق کاربران مجازی و همچنین حمایت از تولیدات داخلی اعلام شد. این طرح توسط کمیسیون فرهنگی مجلس ارائه شده است.

در ابتدا، متن این طرح منتشر نشده بود، اما خبرگزاری‌ها مفاد آن را این گونه مطرح کرده بودند:

• تشکیل هیئت نظارت و ساماندهی پیام‌رسان‌ها: بر اساس این طرح، برای اعمال حاکمیت بیشتر بر فضای مجازی، هیئتی با عنوان هیئت ساماندهی و نظارت بر پیام‌رسان‌های اجتماعی تشکیل می‌شود که اعضای آن شامل رئیس مرکز ملی فضای مجازی، نمایندگان تام الاختیار از وزارت‌خانه‌های ارتباطات، فرهنگ و ارشاد، اطلاعات، دادستانی، سازمان صدا و سیما، اطلاعات سپاه، سازمان تبلیغت اسلامی، نیروی انتظامی، پدافند غیر عامل و همچنین یک نماینده از کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی است. این هیئت عهده‌دار مسئولیت ثبت و صدور مجوز فعالیت برای پیام‌رسان‌ها، نظارت بر عملکرد پیام‌رسان‌ها، شناسایی و رسیدگی به تخلفات، تعیین جریمه نقدی و غیر نقدی در صورت تخلف و همچنین حمایت از محتوای بومی است.
• قانون‌مند شدن فعالیت پیام‌رسان‌های خارجی: مطابق با این طرح، فعالیت پیام‌رسان‌های خارجی در ایران منوط به ثبت و کسب مجوز در داخل کشور و همچنین رعایت کل قوانین کشور است. در غیر این صورت فعالیت این پیام‌رسان‌ها در کشور قانونی است و وزارت ارتباطات موظف خواهد بود که این پلتفرم‌ها را مسدود کنند.
  این یکی از همان بندهایی از طرح صیانت است که موجب نگرانی عمومی شد. چرا که مشخص است که پیام‌رسان‌های خارجی مثل واتس‌اپ، حاضر نخواهند بود که به ایران بیایند و خودشان را با قوانین تطبیق دهند یا این که خود را در ایران ثبت کنند. بنابراین مطابق با این قانون، مسدود خواهند شد.
• احراز هویت کاربران: بر اساس این طرح، هیئت سازماندهی موظف است تا دستورالعملی را برای احراز هویت کاربران ارائه و تصویب کند و سپس وزارت ارتباطات اقدامات لازم برای زمینه سازی احراز هویت کاربران انجام دهد.
• تعیین جریمه برای استفاده از پیام‌رسان‌های مسدودشده: یکی دیگر از بخش‌های این طرح، تعیین جریمه برای کسانی است که پس از مسدودیت پیام‌رسان‌ها، اقدام به استفاده از آن‌ها می‌کنند یا این که استفاده از آن‌ها را ترویج می‌دهند. بنا به مواد این طرح، هر شخصی که بدون رعایت مواد قانونی مبادرت به عرضه و یا ارائه پیام‌رسان اجتماعی کند و با نقض تدابیر مسدودسازی، موجبات دسترسی به آن‌ها را فراهم آورد به حبس و جزای نقدی درجه ۶ یا هر دو محکوم می‌شود.
  هر شخص اگر مسدودسازی پیام‌رسان‌ها را نقض کند و در آن‌ها فعالیت کند، منافع و عوائد حاصله‌اش ضبط می‌شود و به مجازات تعزیری درجه و در صورت تکرار به مجازات تعزیری درجه ۶ محکوم می‌شود.
  همچنین هر شخصی که اقدام به تولید، تکثیر، توزیع، معامله، انتشار یا در دسترس قرار دادن غیر مجاز نرم‌افزارهای غیر مجاز مثل VPN و فیلترشکن بکند، به گونه‌ای که این ابزارها شرایط دسترسی به وبسایت‌ها و پیام‌رسان‌های مسدود شده را فراهم کند، به حبس یا جزای نقدی درجه ۶ محکوم می‌شود.

نهایتاً متن طرح اولیه نیز منتشر شد، که حاکی از تأیید مطالبی بود که پیش از این مطرح شده بود. بالطبع این طرح مورد اعتراض شدید کاربران و فعالات حوزه اینترنت قرار گرفت. همین موضوع باعث شد تا طرح از دستور کار مجلس خارج شود و چند هفته بعد، طرح اصلاح شده‌ای جایگزین آن شد. طرحی که ادعا می‌شد ۷۰ درصد نسبت به طرح اولیه تغییر کرده. تغییرات طرح شامل موارد زیر بود:

• تغییر ماده مربوط به جرم انگاری استفاده از فیلترشکن: در ماده ۳۱ طرح قبلی آمده بود که هر گونه اقدام به تولید، تکثیر، توزیع، فروش و انتشار یا در دسترس قرار دادن غیر مجاز هر نوع نرم افزار غیر مجاز نظیر وی‌پی‌ان یا فیلترشکن که امکان دسترسی به پیام‌رسان‌ها و وبسایت‌های مسدود شده را فراهم آورد، مستوجب جریمه و حبس خواهد شد. از این ماده می‌شد برداشت کرد که استفاده از فیلترشکن برای اشخاص نیز جرم خواهد بود. برای همین در طرح جدید، انتشار عمده فیلترشکن جرم انگاری شده.
• تغییر اعضای هیئت نظارت و ساماندهی: در پیش‌نویس جدید طرح صیانت، علاوه بر اعضای قبلی که در قسمت پیشین ذکر شد؛ یک عضو از نظام صنفی رایانه‌ای هم اضافه شده.
• ایجاد خدمات مشابه داخلی پیش از مسدودسازی: در پیش‌نویس قبلی گفته شده بود که پیام‌رسان‌ها و خدمات خارجی در صورتی که به قوانین داخلی پایبند نباشند و خودشان را در ایران ثبت نکنند، مسدود خواهند شد. در پیش نویس جدید فرصت یک ساله به وزارت ارتباطات داده می‌شود تا مشابه داخلی پیام‌رسان یا اپلیکیشن را بسازد و سپس نسبت به مسدودسازی اقدام می‌کنند.

جزییات طرح صیانت

پیش نویس جدید طرح صیانت با نام «پیش‌نویس طرح قانون حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» در ۲۶ تیر ۱۴۰۰ منتشر شد. این پیش نویس را می‌توانید از اینجا دانلود نمایید.

در بخش‌های قبلی بر اساس نقل از خبرگزاری‌ها و بررسی‌هایی که دیگران انجام داده بودند، در مورد جزئیات طرح صحبت کردیم. در این بخش خودمان به صورت مستقیم طرح را بررسی می‌کنیم و مواد مهم آن را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم. طبعاً شما خودتان نیز می‌توانید از لینک مطرح شده، طرح را مطالعه کنید و نظر خود را در رابطه با آن داشته باشید.

خدمات پایه کاربردی چیست؟

در فصل اول طرح، اصطلاحات و عبارات به کار رفته در آن تعریف شده است. باید دقت کنید که کلیدواژه اصلی طرح صیانت، «خدمات پایه کاربردی» است. در ماده یک این طرح، خدمات پایه کاربردی این گونه تعریف شده است:

«مطابق تعریف مصوب شورای عالی فضای مجازی، به خدماتی اطلاق می‌شود که بخش غیر قابل اجتناب از فضای مجازی و شبکه ملی اطلاعات تبدیل شده و دارای جنبه راهبری یا مخاطب داخلی بالایی هستند»

در واقع یعنی هر پلتفرمی که دارای مخاطبان زیاد در داخل کشور باشد، جزو خدمات پایه کاربردی محسوب می‌شود. با این تعریف پلتفرم‌هایی مثل گوگل، جی‌میل، واتس‌اپ، تلگرام، اینستاگرام و پلتفرم‌هایی از این دست، خدمات پایه کاربردی محسوب می‌شوند.

در ادامه خدمات پایه کاربردی به دو بخش خارجی و داخلی تقسیم می‌شود که تفاوتشان مشخص است. همچنین خدمات پایه کاربردی اثرگذار این گونه تعریف می‌شود که اگر پلتفرمی به صورت متوسط بیش از ۵ درصد از حداقل حجم پهنای باند مصرف بین‌المللی یا داخلی را مصرف کند، خدمات پایه کاربردی اثرگذار محسوب خواهد شد.

در ادامه نیز درگاه خدمات پایه کاربردی معرفی می‌شود که سامانه‌ای است که به موجب این قانون به منظور ثبت و تأیید هویت و فعالیت خدمات پایه کاربردی راه‌اندازی می‌شود. در ادامه خواهیم دید که همه‌ی پلتفرم‌ها یا به قول این قانون، همه‌ی خدمات پایه کاربردی باید در این سامانه ثبت شوند، وگرنه اجازه فعالیت نخواهند داشت.

کمیسیون عالی تنظیم مقررات یا هیئت سازماندهی فضای مجازی

در فصل دوم، هیئتی با عنوان کمیسیون عالی تنظیم مقررات معرفی می‌شود که اعضای آن‌ها را در بخش‌های قبلی همین نوشتار (بند اول بخش آشنایی با طرح) معرفی کردیم. این کمیسیون به عنوان مرجع تنظیم مقررات خدمات پایه کاربردی، خدمات ارتباطاتی و فناوری اطلاعات تعیین شده است.

مهم‌ترین وظیفه‌ی این کمیسیون اعطای مجوز به خدمات پایه کاربردی است. در واقع این کمیسیون مسئول ثبت، لغو، تعلیق، تمدید یا کاهش مدت اعتبار مجوزهای مربوط به خدمات پایه کاربردی است. وظایف کامل این کمیسیون را می‌توانید به صورت مشروح در ماده ۴ و ۵ طرح صیانت بخوانید.

شرایط و ضوابط عرضه و فعالیت خدمات پایه کاربردی

فصل سوم که با عنوان شرایط و ضوابط عرضه و فعالیت خدمات پایه کاربردی در این پیش نویس آمده، نسبت به بخش‌های قبلی کوتاه‌تر است. اما دقیقاً جنجالی بودن از همین بخش آغاز می‌شود.

ماده ۱۲ طرح صیانت که در فصل سوم آمده، عنوان می‌کند که عرضه و فعالیت خدمات پایه کاربردی در فضای مجازی منوط به رعایت قوانین کشور و شرایط ذیل است:

1. ثبت در درگاه خدمات پایه کاربردی
2. اخذ مجوز فعالیت خدمات اثرگذار پایه کاربردی داخلی و خارجی.

به این معنا که تمامی پلتفرم‌های داخلی و خارجی اعم از گوگل، جی‌میل، اینستاگرام، واتس‌اپ و تلگرام باید برای فعالیت در کشور، باید درخواست خود را در درگاه ثبت کنند و از کمیسیون تنظیم مقررات، مجوز فعالیت بگیرند.

در این جا قانون به نتایج ثبت نشدن این گونه پلتفرم‌ها اشاره‌ای نمی‌کند و به سراغ فصل بعدی می‌رود که مقرراتی درباره حمایت از خدمات پایه کاربردی داخلی است. نتایج ثبت نشدن پلتفرم‌ها در فصل ششم آمده. فصلی که «مسئولیت‌ها و ضمانت اجراها» نام دارد. در ادامه به این فصل نیز خواهیم پرداخت. در صورت تمایل می‌توانید کمی اسکرول کنید و بخش مربوطه را بخوانید.

تکالیف و تعهدات خدمات پایه کاربردی

در فصل پنجم طرح صیانت، تکالیف و وظایف پلتفرم‌های مجازی یا همان خدمات پایه کاربردی تشریح می‌شود. در بخش دوم ماده ۲۵، اشاره می‌شود که تمامی کاربران فعال باید احراز هویت شوند. در واقع بنا براین قانون، هیچ کاربری نمی‌تواند به صورت ناشناس در پلتفرم‌ها فعالیت کند. این در حالی است که در تمام دنیا، ناشناس بودن یکی از حقوق اصلی کاربران محسوب می‌شود.

همچنین در این بخش تأکید می‌شود که ذخیره‌سازی و پردازش داده‌های کاربران ایرانی باید صرفاً در شبکه ملی اطلاعات صورت بگیرد. یعنی پلتفرم‌های خارجی نیز باید داده‌های خود را بر روی شبکه ملی اطلاعات ذخیره کنند و حق انتقال آن‌ها به سرورهای خارجی را ندارند. در ادامه در مورد شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی نیز صحبت خواهیم کرد. در صورت تمایل می‌توانید کمی اسکرول کنید و بخش مربوطه را بخوانید.

ماده ۲۶ این فصل نیز به صراحت اعلام می‌کند که تمامی پلتفرم‌ها موظف‌اند به منظور سالم‌سازی محتوای فضای عمومی، هر گونه محتوای مجرمانه را پالایش و گزارش مربوط را به دبیرخانه کارگروه مذکور ارسال نمایند.

اگر تا اینجا بخواهیم قانون را با مثال نشان‌تان دهیم، این گونه می‌شود: مثلاً پلتفرم اینستاگرام موظف است خود را در ایران ثبت کند و مجوز فعالیت بگیرد. در عین حال که موظف است داده‌های کاربران ایرانی را در شبکه ملی اطلاعات پردازش کند، باید به محتوای منتشر شده نیز بر طبق قوانین ایران نظارت داشته باشد و در صورتی که محتوایی از آن تخطی کرد، اقدام به حذف آن نماید.

مسئولیت‌ها و ضمانت اجراها

در فصل ششم پیش نویس طرح صیانت، که مسئولیت‌ها و ضمانت اجراها نام دارد، به این موضوع پرداخته شده که پلتفرم‌ها در صورتی که خود را در ایران ثبت نکنند، به چه سرنوشتی دچار خواهند شد.

در ماده ۲۷، تخلفاتی که شامل جریمه می‌شود، برشمرده شده‌اند که مهم‌ترین آن همان عدم ثبت پلتفرم در درگاه مربوطه است. در ماده ۲۸، جرایم مربوط به تخلفات ماده ۲۷ به ترتیب ذکر شده که در ادامه می‌آید.

1. جریمه نقدی از یک درصد تا ده درصد متوسط درآمد سالیانه و یا جریمه نقدی از یک تا یک‌صد میلیارد ریال
2. محرومیت از عرضه و فعالیت خدمات از طریق اخطار، حذف از درگاه ثبت، کاهش مدت اعتبار یا تعلیق یا لغو یا عدم تمدید مجوز
3. محرومیت از حمایت‌های موضوع این قانون
4. محدودیت در تبلیغات
5. محدودیت در ترافیک
6. مسدودسازی

مشخص است که موارد اولیه بیشتر مربوط به خدمات پایه کاربردی داخلی یا همان پلتفرم‌های ایرانی خواهد بود. چرا که جریمه یا عدم تمدید مجوز پلتفرم خارجی‌ای که اساساً خودش را در ایران ثبت نکرده، امکان پذیر نیست.

مسئله نگران‌کننده در دو جریمه انتهایی دیده می‌شود. جایی این که این قانون می‌گوید پلتفرم خارجی‌ای که خودش را در ایران ثبت نکند، نه تنها مسدود می‌شود، بلکه در ترافیک آن نیز محدودیت ایجاد می‌شود. این به معنای کاهش پهنای باند برای پلتفرم‌های خارجی است. یعنی نه تنها پلتفرم‌هایی مثل واتس‌اپ فیلتر می‌شوند، بلکه پهنای باندشان نیز کاهش پیدا می‌کند به طوری که حتی با وی‌پی‌ان نیز قابل دسترسی نخواهند بود.

موافقان این طرح در موارد بسیاری ادعا کرده‌اند که این طرح به دنبال فیلترینگ نیست. می‌توان این طور برداشت کرد که آن‌ها شکل جدیدی از فیلترینگ را مد نظر دارند. این که با کاهش ترافیک و پهنای باند، دسترسی به پلتفرم‌های خارجی را غیر ممکن کنند. چنین کاری با استفاده از شبکه ملی اطلاعات می‌تواند ممکن شود و پیش این نیز به طور در کشور اتفاق افتاده است.

در تبصره ۲ ماده ۲۸، گفته شده که پلتفرم‌های خارجی که توسط کمیسیون اثرگذار تشخیص داده شوند، ۴ ماه بعد از اجرای قانون، موظف‌اند تا خود را در ایران ثبت کنند و مجوز رسمی بگیرند. اگر پلتفرم‌ها چنین کاری نکنند، وزارت ارتباطات و فناوری موظف است تا ظرف مدت هشت ماه نسبت به ایجاد جایگزین آن اقدام کنند و سپس با راه اندازی جایگزین، پلتفرم خارجی مسدود خواهد شد.

خلاصه‌اش این‌گونه می‌شود: پس از تصویب و لازم الاجرا شدن قانون، پلتفرمی مثل اینستاگرام ۴ ماه فرصت دارد خود را در ایران ثبت کند. اگر نکند، وزارت ارتباطات ۸ ماه فرصت دارد تا جایگزینی برای آن معرفی کند یا بسازد. سپس اینستاگرام مسدود خواهد شد.

مشکلات طرح صیانت

همان طور که با بررسی بندهای مختلف این طرح مشخص می‌شود، تصویب آن می‌تواند مشکلات بسیار زیادی را برای کاربران فضای مجازی به وجود بیاورد. طبعاً هیچ کدام از پلتفرم‌های بزرگ مثل گوگل، اینستاگرام و واتس‌اپ حاضر به ثبت پلتفرم خود در ایران نخواهند شد و بر اساس این طرح، حداکثر بعد از گذشت یک سال پس از اجرایی شدن قانون، این پلتفرم‌های خارجی مسدود خواهند شد. مسدودیتی که ممکن است حتی با فیلترشکن هم دیگر قابل دور زدن نباشد.

مشخصاً چنین عملی ضربه بزرگی را به کاربران فضای مجازی به خصوص کسب و کارهای کوچک می‌زند. بسیاری از کسب و کارهای کوچک که بر بستر اینستاگرام و واتس‌اپ کار می‌کنند، تعطیل خواهند شد.

روش‌های ابراز مخالفت با طرح صیانت

از روزهای اولی که بحث تصویب این طرح در مجلس مطرح شد، کاربران فضای مجازی سعی کردند تا با به اشتراک گذاشتن مواد این طرح با دیگران، آگاهی را میان همه‌ی کاربران افزایش دهند و اعتراضات خود را به نمایندگان مجلس اعلام کنند.

یکی از کمپین‌های اعتراضی که خیلی مورد استقبال کاربران اینترنت قرار گرفت، کمپین سایت کارزار بود. این کمپین که کار خودش را از ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۰ آغاز کرده، تا زمان نگارش این مقاله بیش از یک میلیون و پنجاه هزار امضا جمع آوری کرده است.

متن پیش نویس طرح حمایت از کاربران فضای مجازی در اینترنت منتشر شده. همان طور که گفتیم، این طرح یک بار اصلاح شده و الان در واقع دو نسخه از آن موجود است. در بخش‌های قبلی به صورت جداگانه، لینک دانلود طرح صیانت را در اختیار شما قرار دادیم. یک بار دیگر نیز اینجا هم می‌آوریم.

• نسخه ابتدایی طرح
• نسخه اصلاح شده طرح

در زیر روش های عملی ابراز مخالفت با طرح محدودکننده اینترنت یعنی طرح صیانت بیان شده است. فراموش نکنید در ابتدا متن نسخه های مختلف طرح را با دقت بخواهید.

روش های مخالفت با طرح صیانت:

۱- شرکت در کمپین مردمی سایت کارزار

با ثبت مشخصات و ایمیل خود در کمپین کارزار که تا کنون بیش از یک میلیون نفر آن را امضا کرده اند و اعلام مخالفت با طرح صیانت اولین قدم عملی را بردارید. مزیت امضای کمپین این است که وقتی افراد زیادی آن را امضا کنند بعد خبری خوبی پیدا می کنند و اطلاع رسانی قوی تری صورت می گیرد. و احتمال تجدید نظر در طرح بالاتر می رود.

شرکت در کمپین مخالفت با طرح صیانت کارزار

https://www.karzar.net/internet

۲- صحبت چهره به چهره با اطرافیان

اطلاع رسانی و دادن آگهی به اطرافیان تون از مهم ترین اقدامات عملی شما در مخالفت با این طرح است. می توانید از خانواده خود شروع کنید و بعد دایره افراد را به دوستان و همکاران و هم کلاسی ها  افزایش دهید. فراموش نکنید اطلاع رسانی از جمع های کوچک شروع می شود و هر کدام از شما می تواند نقشی در این زمینه داشته باشد.

سعی کنید همیشه در مورد این قضیه حیاتی و بسیار مهم با دیگران گفتگو کنید و از کشاندن موضوع به مباحث طنز و سبک کردن قضیه و عادی جلوه دادن آن تا جای ممکن خودداری کنید.

۳- اعلام مخالفت از طریق تماس با نمایندگان مجلس و مسئولین شهرتان

با تماس به تلفن های مجلس و همان طور ارسال پیامک به نمایندگان شهر خود می توانید مخالفت خود با طرح صیانت را نشان دهید. و از آنها مطالبه گری حقوق خود را داشته باشید. حتی می توانید در شبکه های اجتماعی و سایت آن ها نظرات مخالف خود را بیان کنید.

ابراز مخالفت در شبکه های اجتماعی نمایندگان:

آیدی اینستاگرام تعدادی از نمایندگان مجلس یازدهم:

alireza.pakfetrat  dr.rezaeeofficial  dr.jghaderi  ebrahimazizi44  mohsen_alizadeh.ir  dr.javadaskari  vjalalzadeh  dr.alinikzad  hhosseinzadeh_ir  kamal.alipour.khonakdari  ezatollah_akbari  drmajidansari.ir  dr.jalilmokhtar  dr_asghar_salimi  safirekhedmat  dr.varnaseri  drsadatinejad  ahmadnaderii_ir  zahrasheikhi_ir  dr.shabib.jovijari  elhamazad_org  dr.molavi.ir  saeidfarzaneh.ir  babaei_karnami_official  eghbalshakeri  rnejabat.ir  nikzad_ir  sbadri_ir  aliazari.official  hosseinpoor.ir  haji_anvar_habibzadeh  doctorazami  dr.hosseinjalali_org  gholamali_kohsari  rasoolfarrokhi  jkarimi.ir  pejmanfar_ir  ehsanarkani_ir  ali_khezrian  somayyerafiei  ali_babaei_karnami  khandoozi_se  rezakhah  mahmoud_ahmadi_bighash  seyedreza_taghavi_ir  aghatehrani_ir1  ahmadnaderii_ir  huseinmirzaie_ir  dr.pezeshkian.ir  motafakkerazad.ir  dr.masoud.khatami  abbasidavani  nasiraei_ir  dr.parvinsalehi  ahmadalirezabeigi  dr.farhangi  mirtajad

کافی است با سرچ آیدی های بالا در اینستاگرام و پیدا کردن پیج نمایندگان، نظر خود را در مورد طرح مذکور مطرح کنید. کامنت و دایرکت در پیج نمایندگان می تواند مخالفت شما را نشان دهد.

ابراز مخالفت با ارسال پیامک به مجلس:

به مجلس پیامک بزنید!

به شمارۀ سامانه ارتباطات مردمی مجلس ۲۰۰۰۱۳۲ پیامک بزنید و بنویسید: «من با تصویب طرح حمایت از کاربران در فضای مجازی به دلیل اینکه آن را مغایر با حقوق فردی و کسب و کارم می‌دانم مخالفم. این طرح را تصویب نکنید!».

با مجلس تماس بگیرید!

با مرکز ارتباطات مردمی مجلس به شماره ۱۳۲ تماس بگیرید و از علت مخالفتتان بگویید. چیزی شبیه همان جمله بالا. کاملا صریح اما محترمانه.

با نمایندگان شهرتان ارتباط بگیرید!

حتی اگر دوستشان ندارید! با دفترشان تماس بگیرید و از این دغدغه مهم بگویید و بخواهید در صحن علنی مخالفت کنند.

مسئولین را فراموش نکنید!

پای پست‌های اینستاگرامی و توییت‌های مقامات کامنت بگذارید. طوری که اسپم به نظر نرسد. هشتگ به تنهایی بی‌فایده است. درباره دغدغه خودتان بنویسید.

لیست نمایدگان مجلس یازدهم را در سایت مجلس به آدرس زیر ببینید:

لیست نمایندگان مجلس یازدهم

۴- ابراز مخالف در شبکه های اجتماعی شخصی خودتان

با درج یک استوری یا پست در پیج اینستاگرام خود یا در وضعیت واتس اپ خود یا در کانال تلگرام یا سایر شبکه های اجتماعی که فعال هستید می توانید یک اطلاع رسانی مناسبی انجام دهید. دایره آشنایان شما معمولا بیشترین تاثیر پذیری را از افراد مورد اطمینان خود دارند.

۵- حمایت از مخالفین طرح صیانت

درصد بالایی از مردم کشور و صاحبین کسب و کارهای اینترنتی و شخصیت های مطرح کشور با این طرح ضعیف مخالفت شدید دارند. از جمله آقای عادل طالبی دبیر انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی، دیجی کالا، اسنپ و تپسی، صدها استارپ آپ بزرگ کشور و … .

با مطالعه نظرات آنها از اخبار به روز این اتفاق مهم کشور همیشه با خبر باشید.

مخالفین و موافقین

موافقین طرح صیانت:

تعدادی از نمایندگان مجلس یازدهم و تعدادی از اصول گرایان افزاطی و حامیان آن ها که درصد کمی از جامعه را تشکیل می دهند از موافقین این طرح هستند.

مخالفین طرح صیانت:

مخالفین طرح صیانت لیست بلند بالایی دارد و اکثریت جامعه و کسب و کارها به شدت با آن مخالف هستند.

لیست مخالفین طرح صیانت از فضای مجازی:

•  عادل طالبی – دبیر انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی
• آذری جهرمی – وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات
• رضا الفت نسب – عضو هیات مدیره اتحادیه و انجمن کسب وکارهای مجازی
• وحید رجبلو – مدیر استارت آپ توانیتو
• میلاد منشی پور – بنیان گذار و مدیر عامل تپسی
• اکثر کسب و کارهای بزرگ کشور و استات آپ های مطرح مثل:
  بازار، آپارات، اسنپ ، دیجی‌کالا،  دیوار،  فیلیمو، بلد، ستون، ایوند، زرین پال، ترگمان، تیزلند، پاکت، کاموا،  پیاده، بیدبرگ، ابر آروان، ویرگول، الوفود، یکتانت، کرفس، شیپور، سینماتیکت، صباویژن، تیوال، فلایتیو، سازیتو، علی‌بابا ، جاباما، دیجیاتو، نشان، اخبار رسمی، آیتول، رسمیو، آدرس، آیو،شاتل،نماوا، پادرو، کوییز آو کینگز، ای‌سی مانیتور، تیست‌ایران، اسپارد، شنوتو، زیتل، سیمیاروم، شنوتو، پی‌پینگ

شبکه ملی اطلاعات یا اینترنت ملی چیست؟

پروژه ساخت شبکه ملی اطلاعات در دستور کار دولت‌های اخیر بوده و با حواشی زیادی نیز همراه بوده. شبکه ملی اطلاعات به زیرساخت‌هایی گفته می‌شود که در داخل کشور ساخته و راه‌اندازی می‌شوند و امکان جریان یافتن اطلاعات در بستر داخلی اینترنت را فراهم می‌کنند. از شبکه ملی اطلاعات با نام‌های اینترنت ملی، اینترانت و شبکه ملی اینترنت نیز یاد می‌شود.

در سال‌های اخیر، سرعت توسعه شبکه ملی اطلاعات بسیار بیشتر شده و دولت‌ها به تکمیل آن اهمیت زیادی می‌دهند. در حال حاضر، اغلب کسب و کارها و وبسایت‌ها فعال در داخل کشور، بر بستر شبکه ملی اطلاعات یا همان اینترنت ملی بنا شده‌اند و از خدمات داخلی استفاده می‌کنند.

ایده اولیه شبکه ملی اطلاعات در سال ۱۳۸۴ مطرح شد. بعدها و در سال ۱۳۸۹، این طرح با عنوان «شبکه ملی اطلاعات» در قانون برنامه پنج توسعه قرار داده شد. قرار بود این شبکه تا سال ۱۳۹۵ به صورت صد در صدی کامل شود، اما این اتفاق نیفتاد. با این حال کار توسعه‌ی آن در دولت‌های دهم و یازدهم، پی‌گیری شد و فازهای اولیه آن نیز در دولت یازدهم افتتاح گردید.

می‌توان گفت که طرح صیانت، طرحی است که در راستای تکمیل شبکه ملی اطلاعات ارائه شده است. چرا که انجام وظایف عنون شده در آن برای دستگاه‌ها، بدون شبکه ملی اطلاعات امکان پذیر نیست. به طور مثال در گذشته این امکان وجود نداشت که دسترسی کاربران به اینترنت بین‌الملل کاملاً قطع شود و در عین حال آن‌ها بتوانند از اینترنت داخلی و پلتفرم‌های داخلی استفاده کنند. اما این امکان با شبکه ملی اطلاعات به وجود آمده.

بنابراین می‌توان گفت که برخی از موارد مطروحه در طرح صیانت نیز به کمک شبکه ملی اطلاعات انجام خواهد شد. همان طور که گفتیم، هدف در پیش نویس قانون این است که پلتفرم‌های ثبت نشده فیلتر نشوند، بلکه دسترسی به آن‌ها به صورت کامل قطع شود، به گونه‌ای که با استفاده از وی‌پی‌ان نیز قابل دسترسی نباشند. چنین کاری تنها با راه اندازی یک شبکه ملی اطلاعات ممکن است که این اتفاق دارد می‌افتد.

نمونه‌های مشابه اینترنت ملی در جهان

چین یکی از مهم‌ترین کشورهایی است که سال‌هاست از اینترنت داخلی استفاده می‌کند. متخصصان این کشور توانسته‌اند تمامی پلتفرم‌های مورد نیاز کاربران مثل موتور جست‌وجو، شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها را به صورت اختصاصی برای خود طراحی کنند. برای همین در کشور چین، مردم به پلتفرم‌هایی بین المللی مثل گوگل دسترسی ندارند و فقط می‌توانند از امکاناتی که بر روی اینترنت ملی خودشان وجود دارد، استفاده کنند.

کره شمالی نیز یکی دیگر از کشورهایی است که دارای اینترنت ملی است و مردم کشورش نمی‌توانند به اینترنت بین‌المللی دسترسی داشته باشند. اینترانت کره شمالی کوانگ میانگ نام دارد. شبکه‌ای که زیر نظر دولت است و تمامی گردش اطلاعات توسط دولت کنترل و پایش می‌شود.

کشور کوبا هم برای خودش یک شبکه ملی درست کرده. به گونه‌ای که نسخه داخلی تمامی پلتفرم‌های مورد نیاز مردم مثل ایمیل، نقشه و موتور جست‌وجو بر روی شبکه ملی کوبا وجود دارد. البته گفته می‌شود که مردم کوبا به اینترنت جهانی نیز به صورت محدود و با سرعت پایین نیز دسترسی دارند.

کشور روسیه نیز به دنبال راه اندازی شبکه ملی اطلاعاتش است، اما هنوز به مرحله تکمیل و اجرا نرسیده و در واقع هنوز اینترنت مردم روسیه از اینترنت دنیا جدا نشده است.